Zdá se, že používáte prohlížeč, jenž nepodporuje aktuální technologie pro zobrazování obsahu na webu. Doporučujeme Vám prohlížeč aktualizovat nebo si stáhnout takový, jenž dnešní standardy splňuje.

Aktualizovat

Na vašem soukromí nám záleží

My, Městská část Praha 3, IČO 00063517, používáme soubory cookies k zajištění funkčnosti webu a s Vaším souhlasem i mj. pro zlepšení kvality našich webových stránek a jejich obsahu. Kliknutím na tlačítko „Povolit vše“ souhlasíte s využívaním cookies a předáním údajů o chování na webu.

Přeskočit na hlavní obsah

Kontrasty

Park Mahlerovy sady to miejsce akcentów przeszłości, której obraz dochował się w niepozornej części starego cmentarza żydowskiego, i nowoczesnych zabytków technicznych w postaci žižkovskiego nadajnika telewizyjnego.

Stary Cmentarz Żydowski na Žižkovie został założony w 1680 r. jako cmentarzysko morowe praskiej gminy żydowskiej. Chowano tu również podczas kolejnej epidemii dżumy w drugiej dekadzie XVIII w., a w latach 1787 a 1890 miał status cmentarza ogólnego. Na początku lat 60. XX w. duża część cmentarza została zamieniona w dzisiejszy park o nazwie Mahlerovy sady. W drugiej połowie lat 80. znaczna część cmentarza została wybagrowana i zniszczona w związku z budową nadajnika telewizyjnego. Mimo, że nie zachował się w pierwotnej formie, cmentarz jest zabytkiem o najwyższej wartości artystycznej i historycznej.

Pochowanych tu było pierwotnie około 40 000 osób. Wśród znanych osobistości, które tu spoczywają znajdziemy min. byłego rabina Pragi  - Ezekiela Landaua, znanego również jako Noda bi-Yehuda (1713-1793), jego ucznia - członka kolegium rabinistycznego - Eleazara Fleckelesa (1754-1826), lekarza Jonasa Jeitelesa (1735-1806), czy historyka Davida Podiebrada (1803-1882). Okazałe nagrobki należą do pierwszych żydowskich biznesmenów - Joachima Poppera (1721-1795) oraz członków rodu Jeruzalemów, Pribramów i Dormitzerów. Nagrobki są przykładem sztuki cmentarnej XVIII i XIX w. Dochowaną część cmentarza przejęło w 1999 r. Muzeum Żydowskie w Pradze. 

Po niezbędnych zmianach budowlanych i podstawowych pracach konserwatorskich cmentarz został udostępniony dla zwiedzających we wrześniu 2001 roku. Obecnie jest administrowany przez Gminę Żydowską w Pradze. W latach 70. pojawiła się konieczność wybudowania dla potrzeb Pragi potężnego nadajnika sygnału radiowego i telewizyjnego. Po długich debatach wybrano teren Žižkova. Pod koniec lat 80. na terenie dawnego cmentarza żydowskiego zaczął wyrastać nadajnik telewizyjny. Obliczono, że aby zapewnić doskonałe pokrycie Pragi sygnałem z Žižkova, antena musi znajdować się co najmniej na wysokości 200 m nad ziemią. Dzięki temu žižkovski nadajnik stał się najwyższą budowlą w mieście (216 m) i jednocześnie jednym z symboli Pragi.

Został zbudowany w latach 1985-1992 przez firmę Budynki Inżynieryjne i Przemysłowe Ostrawa według projektu architekta Václava Aulickiego, inżyniera-statyka Jiříego Kozáka i Alexa Béma. Rozwiązanie techniczne przyniosło kilka innowacji, a nawet patentów. Żelbetowa płyta fundamentowa o średnicy 30 m i grubości 4 m położona jest na głębokości 15 m. Konstrukcja pionowa składa się z trzech cylindrycznych stalowych filarów, z których dwa boczne (jeden mieszczący schody awaryjne, a drugi - windę serwisową) mają średnicę 4,8 m i łącznie osiągają wysokość 134 metrów. Główny filar, w którym kursują dwie szbkie windy, ma średnicę 6,4 m, a jego przedłużeniem jest antena siągająca do wysokości 216 metrów. Na filarach zawieszone są trzy kabiny o trójramiennym kształcie. Na wysokości 66 metrów znajduje się restauracja panoramiczna Oblaca, na wysokości 93 metrów - kabina widokowa o widoczności do 100 km, a w najwyższej kabinie, która jest niedostępna dla zwiedzających, umieszczono wyposażenie techniczne nadajnika. W trakcie przebudowy w latach 2011–2012 powstał bezpośrednio nad restauracją luksusowy apartament hotelowy. 

Z obiektu emitowane są multipleksy naziemnej telewizji cyfrowej. Na wieży znajdują się stacje bazowe telefonii komórkowej oraz urządzenia monitoringu jakości powietrza. W maju 2000 r. na filarach umieszczono rzeźby przedstawiające dziesięć raczkujących niemowląt („Miminka“), które są dziełem artysty Davida Černego. Wieża i otaczający ją teren są własnością spółki akcyjnej České radiokomunikace, która od dawna dzierżawi je w celach komercyjnych. Nadajnik budzi sprzeczne opinie, a według badania przeprowadzonego przez australijski serwer VirtualTourist.com, jest drugim najbrzydszym budynkiem świata.

Login