Górny Žižkov
Potoczne określenie „górny Žižkov”odnosi się do obszaru, w centrum którego leży Škroupovo náměstí (plac Škroupa), a który jest miejscem na pograniczu typowego starego Žižkova i Vinohrad. Plac znajduje się na wschód od Riegrovych sadów i jest niezwykłym i interesującym przykładem okrągłego placu otoczonego kamienicami, który wizualnie łączy się z placem Jiřiego z Poděbradów i jego architektoniczną dominantą - kościołem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nosi imię czeskiego kompozytora Františka Škroupa - autora muzyki do pieśni „Kde domov můj”, która stała się później czechosłowackim i czeskim hymnem narodowym.Miejsce to leży na pewnego rodzaju płaskowyżu, rozciągającym się na południe od ulicy Kubelíkovej. W sąsiedztwie placu rozwinęła się typowa dla Vinohradów zabudowa w postaci bardziej nowoczesnych, okazałych, regularnie rozplanowanych zwartych kwartałów kamienic oferujących wższy niż dotychczas standard mieszkaniowy. Charakterystyczne wspólne dla kilku kamienic dziedzińce były zwykle niezabudowaną przestrzenią miejscami z udziałem celowo zakładanych terenów zieleni. Wysoką jakość środowiska mieszkaniowego podkreśla wygląd wysadzanych drzewami ulic.
Plac stał się powszechnie znany w związku z pierwszą oficjalnie zatwierdzoną demonstracją grup opozycyjnych, która odbyła się 10 grudnia 1988 r. W tym dniu przypadała 40. rocznica ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. O zezwolenie na przeprowadzenie demonstracji wystąpiło pięć stowarzyszeń obywatelskich: Karta 77, Komitet Obrony Niesprawiedliwie Ściganych, Czeskie Dzieci, Ruch Wolności Obywatelskiej i Niezależne Stowarzyszenie na rzecz Pokoju. Ich wniosek o zezwolenie zorganizowania demonstracji na placu Wacława został odrzucony przez Okręgowy Komitet Narodowy Pragi 1, jednak ostatecznie zatwierdzony przez OKN Pragi 3, który zezwolił na zgromadzenie na placu Škroupa. Było to taktyczne posunięcie wymuszone przez zagranicę. 8 i 9 grudnia odwiedził Pragę francuski prezydent - Franҫois Mitterrand, który zaprosił Václava Havla i siedmiu innych dysydentów na wspólne śniadanie do ambasady francuskiej na placu Wielkiego Przeora (Velkopřevorskim náměstí). W przeddzień zgromadzenia na placu Škroupa dyskutowali o stanie przestrzegania praw człowieka w Czechosłowacji. Wiec otwarto 10 grudnia o godzinie 15:00 hymnem Czechosłowacji. Następnie przemówili: Václav Havel, który zażądał zwolnienia więźniów politycznych; Rudolf Battěk, który wezwał do zniesienia monopolu rządów Komunistycznej Partii Czech; Petr Placák i inni. Około siedmiuset uczestników podpisało petycję wzywającą reżim do uwolnienia więźniów politycznych.
Demonstracja odbyła sią w asyście jednostek interwencyjnych Ochrony i Milicji Ludowej, manifestujący byli filmowani przez funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa. Demonstracja zakończyła się około pół do piątej bez gwałtownych starć z siłami bezpieczeństwa. Po wydarzeniu nastąpił w styczniu 1989 r. tzw. Tydzień Palacha, a seria wieców protestacyjnych doprowadziła w listopadzie 1989 r do upadku reżimu totalitarnego w Czechosłowacji. Wydarzenie upamiętnia na placu Škroupa tablica pamiątkowa umieszczona na narożnej kamienicy od strony ul. Blodkovej ( Blodkova 9).
