Wzgórze Žižkov (Vítkov)

Wydłużony grzbiet tworzy naturalną północną granicę Žižkova. W 1348 r. w źródłach pisemnych po raz pierwszy pojawia się nazwa Vítkov pochodząca od imienia Vítka z Hory - praskiego rajcy (1350-1357). Pierwotna nazwa została później zmieniona na Žižkov lub Žižkaperk na cześć zwycięstwa wojsk Žižki nad wojskami króla Zygmunta w dniu 14 lipca 1420 r. Na południowym stoku znajdowały się winnice, ale po ich spustoszeniu podczas wojny trzydziestoletniej i innych wydarzeń wojennych powstały na ich miejscu ogrody. Pod koniec XVIII w. na wzgórzu wybudowano sześciokątną altanę widokową, do której prowadzą schody, a w latach 80. XIX w. wzgórze przekształcono w sad miejski, gdzie mieszkańcy Žižkova mogli latem organizować jakże popularne pikniki na trawie. W 1902 roku rada miejska złożyła wniosek o budowę nowej werandy w ogrodzie restauracji pod Vítkovem.

Park miejski oferował lepsze możliwości niż poniekąd zatłoczone Wzgórze Świętego Krzyża. Główny dostęp do "Wzgórza", jak nazywano Vítkov, prowadził z placu Žižki (obecnie plac Tachovski).

W 1913 r. ogłoszono konkurs na pomnik Jana Žižki z Trocnova na Vítkovie oraz na całe zagospodarowanie szczytu wzgórza łącznie z budową przyszłego miejsca pamięci. Przyznano trzy drugie nagrody: zespołowi Jan Štursa / Jan Kotěra, Františkowi Bílkowi oraz oraz tandemowi Vojtěch Sapík  / Čeněk Vořech. Trzecią nagrodę otrzymał projekt autorstwa Ladislava Kofranka i Vladimíra Fultnera. Kamień węgielny pod pomnik Jana Žižki położył 28 czerwca 1920 r. Tomáš Garrigue Masaryk. Dużo później, w 1931 r., zwrócono się do rzeźbiarza Bohumila Kafki o stworzenie pomnika jeździeckiego Žižki, który został wzniesiony dopiero w 1950 r. między innymi z powodu wojny.