Stary Cmentarz Żydowski
Po północnej stronie dzisiejszych Sadów Mahlera (Mahlerovy sady) zachowała się część Starego Cmentarza Żydowskiego. Gmina żydowska powstała na Žižkovie w 1893 r. W maju 1894 rada miejska wydała Hynkowi Aloisowi Čeřovskiemu pozwolenie na budowę domu przy ulicy Karlova třída 38 (dzisiejsza ul. Seifertova). Jego budowniczym był Josef Filipovský. Przed rozpoczęciem budowy budowniczy zawarł umowę z gminą żydowską na Žižkovie, która poprosiła go o "utworzenie na pierwszym piętrze przestronnego pomieszczenia do odprawiania nabożeństw". Sala modlitewna była więc od samego początku częścią planu budowy. Pierwsza umowa dzierżawy nosi datę 9 grudnia 1894 r. i została zawarta na 10 lat. W skład synagogi wchodziło mieszkanie dla sługi bóżniczego - szamesa oraz mniejsze pomieszczenie zwane salą modlitw zimowych. Żydowska sala modlitewna należała do gminy wyznaniowej aż do II wojny światowej.
Dzierżawa sali modlitewnej gminy żydowskiej zakończyła się 31 grudnia 1949 roku. Pierwotnie już we wrześniu 1906 r. powstało Towarzystwo Budowy Synagogi Izraelickiej Gminy Wyznaniowej w Żiżkovie, ale jego działalność została przymusowo zakończona w czerwcu 1948 roku. Marzenie o wybudowaniu własnej synagogi na Žižkovie nie spełniło się. Społeczność żydowską upamiętniają dwa cmentarze żydowskie na Žižkovie, z których nowszy jest jednocześnie największym tego typu w Republice Czeskiej. Stary Cmentarz Żydowski przy ulicy Fibichovej został założony w 1680 r. jako miejsce pochówku żydowskch ofiar zarazy w Pradze, ale swoją funkcje pełnił aż do 1890 r. Łącznie spoczywa tu 40 tys. zmarłych. Dawny obszar cmentarza był większy od obecnego i obejmował teren dzisiejszych Sadów Mahlera. Został częściowo zniszczony podczas budowy žižkovskiego nadajnika w latach 1985-1992. Zachowana część została przejęta przez Muzeum Żydowskie w Pradze w 1999 r. W 2001 r. została udostępniona dla zwiedzających i jest obecnie zarządzana przez Gminę Żydowską w Pradze. Można tu znaleźć nagrobki z okresu baroku, w stylu empire, a także macewy zdobione w stylu historyzmu. Najczęściej odwiedzanym grobem jest grób głównego rabina Pragi - Ezechiela Landaua (Noda bi-Jehuda), który żył w latach 1713-1793.
W 1890 r. zaprzestano pochówku na Starym Cmentarzu Żydowskim, a w tym samym czasie na Cmentarzach Olšańskich otwarto Nowy Cmentarz Żydowski na Žižkovie. Nowy kompleks cmentarny projektował Bedřich Münzberger, autor m.in. Pałacu Przemysłowego na terenach wystawowych. W latach 20. XX w. cmentarz został rozszerzony, a w latach 30. powiększony jeszcze o gaj urnowy z własną salą ceremonialną zbudowaną w latach 1932-1933 w stylu funkcjonalistycznym według projektu L. Ehrmanna - autora przebudowy synagogi na Smíchovie. Obecnie jest to największy cmentarz żydowski w Republice Czeskiej o powierzchni 101 430 m2. Chroniony jest od 1958 r. jako zabytek kultury. Pierwsza sala ceremonialna została zbudowana w stylu neorenesansowym w latach 1891-1893. Za nią następnie powstał budynek "bet tahara" (dom, w którym odbywał się przed pogrzebem rytuał oczyszczenia) z kostnicą w stylu neoklasycystycznym. Na wschodnej stronie fasady znajduje się "kijor" - misa z kranem służąca do obmywania rąk, która została zainstalowana wraz z wodociągiem w 1935 r. Nowy Cmentarz Żydowski służył przede wszystkim jako miejsce pochówku dla praskiej gminy żydowskiej w Josefovie, ale stał się także głównym cmentarzem dla współwyznawców z drugiej co do wielkości gminy na Vinohradach oraz gmin z Žižkova, Karlína, Michli, Nusli, Branika i innych. Na cmentarzu spoczywają Franz Kafka, Max Brod, Arnošt Lustig, Jiří Orten, Ota Pavel i wielu innych. Znajduje się tu również pomnik ku czci żydowskich żołnierzy poległych w I wojnie światowej wzniesiony w 1927 r. Na początku XX w. na cmentarzu powstało wiele wartościowych pod względem artystycznym nagrobków autorstwa znanych rzeźbiarzy i architektów: Jana Kotěry, jego ucznia Paula Alberta Kopetzky'ego, Antonína Balšánka, Josefa Zascha i Leopolda Ehrmanna.
