Cmentarze Olšańskie
Dla mieszkańców Pragi obszar Olšan zyskał na znaczeniu po roku 1679, kiedy to ówczesny właściciel Jakub Štika sprzedał praskiej gminie staromiejskiej działkę pod cmentarz, na którym mogli chować zmarłych na dżumę nękającą ówczesnych mieszkańców Pragi. W ten sposób powstały rozległe cmentarze, którym sprzyjał zakaz pochówku na terenie Pragi wydany przez Józefa II w 1786 r. Cmentarz morowy został w ten sposób przekształcony w publiczny. Dawne wejście główne znajdowało się w latach 1680-1682 przy barokowym eliptycznym kościele św. Rocha.
Teren w pobliżu kościoła jest również najstarszą częścią cmentarza. Znajduje się na nim wiele cennych przykładów rzeźby funeralnej Františka Ignáca Platzera, Františka Xavera Lederera, Václava Práchnera i innych artystów. Wejścia do nowszej części kompleksu cmentarnego powstały w XIX w. od ulicy Vinohradskiej. W pobliżu skrzyżowania z ulicą Želivskiego znajduje się sala ceremonialna z 1894 r. autorstwa Karla Ankerta oraz dawne krematorium, służące obecnie jako nowa sala ceremonialna, która powstała w 1921 r. w wyniku adaptacji neorenesansowej świątyni z 1898 r. Cmentarze rozciągają się też za dzisiejszą ulicą Jana Želivskiego. Oprócz cywilnych znajdują się tu honorowe cmentarze wojskowe żołnierzy poległych w obu wojnach światowych, szczątki żołnierzy przeniesione z cmentarza wojskowego w Karlinie, cmentarz rosyjski z cerkwią prawosławną z lat 20. XX w. oraz cmentarz poległych czechosłowackich żołnierzy zachodniego ruchu oporu z okresu II wojny światowej.
Krematorium
W 1909 r. na Žižkovie powstało stowarzyszenie Krematorium. W 1920 r. praska rada miejska podjęła decyzję o budowie krematorium. Ze względu na sprzeciw Kościoła katolickiego musiało ono znajdować się na gruncie miejskim. Wybrano do tego celu salę komunalną na Olšanach (dziś stara sala ceremonialna), zaprojektowaną przez architekta Nevole, przeznaczoną do pochówku osób innych wyznań niż rzymskokatolickie. Pierwsza kremacja odbyła się tam 23 listopada 1921 r., a w ciągu sześciu lat wykonano ich ponad 10 tys. W tym samym czasie zakładano gaje urnowe. W 1922 r. na Cmentarzach Olšańskich założono kolumbarium miejskie. Pod koniec lat 20. krematorium olšańskie przestało jednak wystarczać i zdecydowano się na budowę nowego krematorium w Strašnicach (1932).
