Karlova třída (dziś ul. Seifertova) i Plac Sladkovskiego

Jedna z dwóch głównych ulic Žižkova od 1875 r. nosiła imię Karola IV. Nowa nazwa zastąpiła potoczne określenie - droga do Olszan lub w związku z tym, że prowadziła w kierunku cmentarzy - droga umarlaków. Prowadzi w górę od skrzyżowania U Bulhara przez plac Sladkovskiego (Sladkovského náměstí) aż do Olšan. Za prostopadłą ulicą Lipanską zmienia nazwę na Táboritską. Obecna nazwa nawiązuje do dzieciństwa i młodości wybitnego pisarza Jaroslava Seiferta, którego wspomnienia Wszystkie uroki świata barwnie opisują życie wielu mieszkańców Žižkova.

Na stosunkowo ciasnej przestrzeni placu Sladkovskiego znajdują się dwa ważne obiekty: neorenesansowy budynek dawnego gimnazjum realnego - pierwszej szkoły średniej na Žižkovie z lat 1898-1899 - zaprojektowany przez architekta Jindřicha Motejla oraz największy žižkovski kościół czyli trójnawowy neogotycki kościół św. Prokopa autorstwa architektów Josefa Mockera i Františka Mikša. Został ukończony w 1903 r. i stanowi dominantę architektoniczną w otaczającym go terenie. Ukryta przestrzeń między kościołem a szkołą wyłania się ze wspomnień mieszkańców Žižkova jako bardzo odpowiednie miejsce do działań niezbyt ściśle związanych z pielęgnowaniem ducha. "Cho za kościół !" było ulubionym zawołaniem chętnej do bitki młodzieży. Podobno często można je było usłyszeć nawet podczas lekcji tańca dla młodzieży, które tradycyjnie odbywały się w sali pobliskiego hotelu Tichý.