Ul. Jeseniova i kościół parafialny św. Anny

Jedna z najdłuższych ulic na Žižkovie biegnie wzdłuż zielonego pasa Wzgórza Świętego Krzyża i Żydowskich Pieców. Na jej początku (nr 500) znajdowała się niemiecka szkoła powszechna, otwarta  w 1876 roku. Ze względu na bardzo małą liczbę ludności niemieckojęzycznej, była jedyną na Žižkovie. Na skrzyżowaniu ulic Jeseniovej i Kaplířovej (dziś ul. Ostromečská) znajduje się kościół św. Anny zbudowany w 1911 r. według projektu architekta Eduarda Sochora. Budowę trójnawowego kościoła zrealizowało Stowarzyszenie św. Bonifacego. Od 1916 r. przy kościele funkcjonował klasztor karmelitów, dla potrzeb którego wybudowano dom zakonny. Klasztor został jednak zamknięty wraz z odejściem karmelitów w 1922 r., a dom klasztorny pełnił później funkcję plebanii. Kościół jest zbudowany w stylu secesyjnym, rzadko stosowanym na ziemiach czeskich w przypadku tego typu budowli, a jego orientacja jest odwrotna. Kościół został konsekrowany 8 października 1911 r. i przejęty przez karmelitów Marii Panny na Slupi. W 1916 r. obok kościoła powstał klasztor karmelitów (mendykantów). Właściwy budynek klasztoru (dom nr 1268) został wzniesiony w tym samym roku według planów Antonína Procházki.

Głębsza katolicka tradycja duchowa jednak na Žižkovie nie istniała, co w połączeniu z atmosferą panującą za prezydenta Masaryka, która nie sprzyjała katolicyzmowi po 1918 r., prawdopodobnie spowodowało upadek klasztoru wraz z opuszczeniem go przez zakonników w 1922 r. Dom klasztorny został zamieniony na plebanię, a pozostałe pomieszczenia na mieszkania. Plebania istniała tu od 1 grudnia 1923 r., a administratorem duchowym został kapłan z kościoła św. Prokopa - o. Josef Nízký. Od tego czasu prowadzono również księgi parafialne.