Husova třída (Dzisiaj ul. Husitská)
Ulica niosła swoją pierwszą nazwę - Husova od 1872 r. Do tego czasu była nazywana Drogą Horską (Horská silnice) ponieważ wiodła w kierunku Kutnej Hory lub Drogą Wiedeńską. Właśnie przy tej drodze Karel Hartig wybudował w latach 1866-1869 pierwsze domy (nr 126 i 128), które stoją do dziś na początku dzisiejszej ulicy Koněvovej. Znajdowały się one poza obszarem praskich obwarowań, więc nie podlegały obowiązkowi rozbiórki w przypadku zagrożenia militarnego, a ponadto znajdowały się na terenie należącym od 1865 r. do Amalii Stomeovej - żony Hartiga. Kolejnymi budowniczymi pierwszych jednopiętrowych kamienic galeriowych przy Drodze Wiedeńskiej byli Ferdinand Kuhn - hydraulik z Karlína i Antonín Fanta - praski mieszczanin, z zawodu krawiec. Na przełomie lat 60. i 70. XIX w. po północnej stronie ulicy Husovej powstało kilka domów wybudowanych przez Hartiga. Ich nazwy świadczyły o jego patriotyzmie i podziwie dla husytyzmu - U Jana Žižki z Trocnova (nr 160), U Jana Husa (nr 191), U Hieronima Praskiego (nr 192), U Bożych Bojowników (nr 404).
Ulica Husova chlubi się jeszcze jednym pierwszeństwem - od 1883 r. jeździł po niej pierwszy tramwaj. Był to tramwaj konny kursujący z Pragi przez dzisiejsze ulice U Bulhara, Husitską i Prokopovą aż do słynnej, dziś już nieistniejącej, restauracji Bezovka przy dzisiejszej ulicy Olšanskiej.
W 1903 r. miasto Žižkov wybudowało przy dzisiejszej ul. Husitskiej 1050 największe i najnowocześniejsze łaźnie w Pradze i jej okolicach. Na parterze znajdował się basen dla 60 osób, łaźnia parowa i gabinety masażu. Dwa mniejsze baseny, salonik, łaźnia parowa i pokój inhalacyjny na pierwszym piętrze zostały zbudowane dla wyższej klasy społecznej. Na drugim piętrze znajdowało się siedemnaście wanien. Obiekt miał oświetlenie elektryczne, działała w nim wentylacja, a woda była filtrowana. W 1909 r. łaźnie odwiedziło ok.120 tys. osób.
3 września 1910 r. w budynku dzisiejszego Teatru Ponec František Ponec otworzył kolejne žižkovskie kino - Royal Bioskop. Początkowo znajdowało się na Smíchovie, ale po zburzeniu domu, w którym się mieściło, Ponec przeniósł firmę na Žižkov. W 1910 r. uzgodnił z gminą Žižkov wynajęcie dawnej fabryki maszyn Stabenowa i wraz z architektem Karlem Maškiem przebudował ją na kino. W 1915 r. František Ponec nakręcił krótki film dokumentalny o przeciwpożarowych i ratowniczych ćwiczeniach žižkovskich strażaków na placu Prokopa.
